Muhteşem Limon (yeni dizi)

Hasta olduğum zamanlarda konuşmayı hiç sevmiyorum. Neden, çünkü sesim o durumda travestiden hallice, kargadan biraz ince garip bir ses tonuna dönüşüyor, üzücü.

Mesela sesimi ilk kez bademciklerim vücudumdan ayrılmak için bağımsızlıklarını ilan etmeye hazırlanırken, burnum eski evimizin önündeki çeşme gibi şıpır şıpır akıyorken, yani hastayken duyan insanlara içimden ''şş aabi valla normalde böyle değil, normal insan sesi de mevcut benim mekanizmada, valla öyle beeee :( '' diyorum, keşke içimdeki sesi duysalardı, duysalardı da hep birlikte gülseydik. Sonra da çay içerdik. Benim çayım limonlu olabilirdi belki ama. Normalde limonlu içmem ama hasta olduğumda içebildiğim görülmüştür. Çayı limonlu içersem hemen iyileşirim çünkü, inanıyorum.

Böyle de bir manyaklık mevcut di mi?

Özellikle ben çocukken (şu an 86,5 yaşındayım) revaçtaytı. Naneli limonlu çaylar hasta olunca hemen peydah olur önüme gelirdi.

''Hasta mısın? Öyleyse çayına limon sık!'' ''Burnun mu aktı?! Öyleyse burnuna limon sık(!?!) 118 lim13 nolu numaramızı ararsanız bizden tam 1 koli limon size hediye!!'' ''Çocuğunuz mu olmuyor? Öyleyse ... hmm neyse.'' (1 saniyeliğine burnuna limon sıktığını düşün, ibretlik)

İçeceğine limon sıkınca hastalığının hemen geçeceğini sanma hastalığından müzdarip bir insan olarak herkese bol limonlu günler diliyorum. Limon sizi kutsasın, vitaminler peşinizi bırakmasın. Amen. (ses azalarak bit)

foto.