Terlik sesi.

Sabah uyandığında yanında olması gereken şey yoktu. Etrafına tekrar bakındı, yine göremeyince ''Belki yıkanmaya gitmiştir'' dedi. İlk defa ondan ayrı yıkanmaya gitmişti, birden aklına bir şey düştü ve endişelendi. Çünkü o, büyüklerinden ''yıkanmaya gitmek'' ile ilgili epey kötü şey duymuştu. ''Yıkanmaya gitmek'' ayrılık olabilirdi, o'nu bir daha görememekti belki de.

Bir köşeye sinip gelmesini bekledi. Zaten o, hep bir köşeye sinerdi. Daha doğrusu ''onlar''. Hep buruşturulup köşeye atılır; oradakinden daha kötü bir yere atılıncaya dek de o köşede dururlardı.

Sonra bir ses duydu. Terlik sesi; hani terlikler çıplak ayağa giyilince tarifi zor bir ses çıkartırlar ya, işte onu. Elindeki leğenle hızlı adımlarla ona doğru gelen sahibinin sesiydi o, o sesin sahibi ayağı iyi tanırdı.

Leğenin içinde yıkanmaya gitmiş şeyler vardı, belki O da vardı. ''Olmalı'' diye düşünüyordu, tek tek yıkanmış, temizlenmiş o şeylere sindiği köşeden bakarken.

Yoktu. Büyüklerinden duyduğu korkutucu şey onun başına da gelmiş, tekini kaybetmişti. Yıkanmak için o canavar makinanın içine giren ve kaybolan diğerleri gibi o da kaybolmuştu. Ağlamak istiyordu ama yapamadı, o ağlayamazdı ki. Bir bez parçası nasıl ağlasın?

Sonra sahibi onu gördü, yerden aldı ve yan odada oturan birine ''Teki nerde ya bunun?'' diye sordu. Cevabın ''Burda!'' olmasını çok istiyordu, ama cevap ''Bilmem, yine kaybolmuştur... Onu da at çöpe gitsin, artık bir işe yaramaz.'' olmuştu.

Bir poşetin içine tıkıştırıldı, çöpe atıldı.
Ve bir teki kaybolmuş çorabın hikayesi daha burada sona erdi.

(teki kaybolmuş çorapları koruma ve kollama derneği)